Zapotrzebowanie organizmu na witaminę E

Zapotrzebowanie na witaminę E określone jest w normach żywieniowych. RDA, czyli zalecane dzienne spożycie, określa jaka ilość składnika pokarmowego jest wystarczająca do pokrycia potrzeb 97,5% zdrowych, prawidłowo odżywionych osób wchodzących w skład grupy- w przypadku witaminy E wartość ta wynosi 12 mg (100% RDA) i służy planowaniu żywienia na poziomie indywidualnym.

Instytut Żywności i Żywienia dla populacji polskiej podaje normy na poziomie AI, czyli wystarczającego spożycia (Tab.2). Odpowiednie wartości dla poszczególnych grup wiekowych zostały ustalone w oparciu o wyniki eksperymentów naukowych lub obserwacji przeciętnej konsumpcji żywności i dotyczy grupy zdrowych oraz dobrze odżywionych osób.

Jak widać, zalecenia dietetyczne są zróżnicowane w zależności od grupy wiekowej oraz płci, natomiast dawkę witaminy E wyraża się jako tzw. równoważnik α-tokoferolu w miligramach. Ponadto stosuje się także oznaczanie dawki wit. E w jednostkach międzynarodowych (ang. international unit, IU), gdzie przyjmuje się zależność: 1 mg równoważnika α-Toc jako 1.5 IU.

Zapotrzebowanie na witaminę E zależy od podaży wielonienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT). Wiadomo, że takie tłuszcze bardzo łatwo ulegają reakcji utlenienia, tworząc szkodliwe dla zdrowia produkty, a obecność tokoferoli zapewnia im niezbędną ochronę. Ilościowym ujęciem proporcji pomiędzy wskazanymi składnikami jest tzw. Wskaźnik Harrisa (Rys. 5).

Na jego podstawie przyjmuje się, że konsumpcja jednego grama wielonienasyconych kwasów tłuszczowych wymaga spożycia 0,5-1,0 mg witaminy E- optymalnie 0,6 mg.

Suplementacja witaminy E przy diecie wzbogaconej w NNKT, jest również korzystna w uwagi na ochronę materiału genetycznego (DNA) przed czynnikami utleniającymi. Okazuje się, że wzrost zawartości w diecie nienasyconych kwasów tłuszczowych o 15%, przy jednoczesnej niskiej podaży witaminy E (5–7 mg/dobę) skutkuje uszkodzeniem zasad azotowych (składowe materiału genetycznego) oraz zwiększeniem liczby pęknięć w obrębie nici DNA pod wpływem H2O2 (wody utlenionej) . Nie obserwowano natomiast wzrostu tych uszkodzeń w grupie osób przyjmujących witaminę E w dawce 80 mg/dobę

W metabolizmie człowieka witamina E wchodzi w reakcje synergistyczne z witaminą C, selen i cynkiem, ponadto zwiększa wchłanianie, wykorzystanie oraz magazynowanie witaminy A.

Istnieją także interakcje negatywne. W obecności preparatów żelaza witamina E łatwo ulega utlenieniu, co zdecydowanie osłabia jej siłę działania, natomiast w wyższych dawkach może działać antagonistycznie w stosunku do witaminy K, zwłaszcza wśród osób przyjmujących doustne leki przeciwzakrzepowe lub estrogeny, co może narażać na nasilone krwawienia.

Witamina E jest dobrze tolerowana i nie jest toksyczna, Dawki od 200-600 mg dziennie nie powodują objawów toksyczności u dorosłych. Podawanie nawet 1000 mg lub do 600mg/kg masy ciała przez 5 miesięcy nie dawało efektów toksycznych, choć występowały objawy niedyspozycji: bóle głowy, zmęczenie, senność, osłabienie mięsni, podwójne widzenie, zaburzenia jelitowe.